|
|
Gek Op mijn bureau is het feest. In een minivaasje staan een paar minibloemetjes uitbundig te bloeien en dat had ik niet meer verwacht. Afgelopen vrijdag zag ik voor het eerst sinds precies twee hele maanden het gras voor mijn huis weer. Al die dagen was het bedekt geweest door een (dikke) laag sneeuw. Zelfs de woensdagnacht ervoor viel er nog een laagje van minstens vijf centimeter bij. Maar in de nacht van donderdag op vrijdag dooide het zo, dat ik opeens mijn gras weer zag. En tot mijn grote verrassing ook de vele duizenden sneeuwklokjes die er al jaren in stonden. En dat had ik dus niet gedacht. Ik was ervan overtuigd dat ik dit jaar niet van de sneeuwklokjes zou kunnen genieten. Ze waren immers totaal niet gewend om zo lang onder een laag sneeuw bedekt te zijn. Ze waren het ook niet gewend om zo lang in een keihard bevroren grond te moeten groeien. En tóch hadden ze dat gedaan. Ondanks de barre en haast deprimerende aanhoudende winterse kou waren ze gegroeid en kwamen ze nu boven het gras uit. Ik was diep geroerd door zoveel moed en wilskracht. Zaterdag sneeuwde het weer en weg was mijn gras. Zondag nog een keer. Maar sinds eergisteren lijkt het tij gekeerd en wordt het misschien eindelijk voorjaar. Sneeuwklokjes gaan alleen open als de zon schijnt. Wil ik er dus volop van kunnen genieten was ook dat nog een vereiste. Die scheen gisteren, dinsdag, een aantal uren. Toch reageerden de sneeuwklokjes niet. Nog niet. Want al is het de tijd om te bloeien, ze blijken nog niet volgroeid te zijn. Dus nam ik vanmorgen de vrijheid er een paar af te knippen om het wonder van dichtbij te kunnen bekijken. En ja, het wonder gebeurde, door de warmte in huis gingen ze open. En daarom is het feest op mijn bureau. De sneeuwklokjes hebben de ijskoude winter getrotseerd en geven nu mijn werkkamer een voorjaarstintje. En niet alleen mijn werkkamer. Ook mijn binnenste voelt zich op slag een stuk opgewekter - ontdooid, om precies te zijn. In het Deens heten sneeuwklokjes vintergæk. Dat spreek je ongeveer uit als wintergek. Maar je hebt verschillende soorten gek. Zo kun je gek zijn op het voorjaar, echter ook ‘van het verstand beroofd’, zoals Van Dale het omschrijft. Het is: hoe ouder, hoe gekker, dan betekent het dwaas of zot. En zeg je: da’s geen gekke vrouw, bedoel je dat ze best leuk is. Je kunt met iets de gek steken - oftewel er de spot mee drijven. En dat is het gæk uit wintergek. Sneeuwklokjes steken de gek met de winter. Ze lachen de winter ronduit uit. Zo van: vries maar, winter, sneeuw maar, waai maar koud, mij heb je daar niet mee. Het bewijs staat duizenden keren in mijn grasveld, en het staat op mijn bureau. Zulke kleine bloemetjes ik heb respect voor ze en bewondering. Ik ben inmiddels gek door de winter, maar op mijn vele wintergekjes ben ik nu echt knettergek!
woensdag 24 februari 2010
|
