|
|
Eerlijk Mam, ik houd van je, stond er met kinderlijk hanenpoten op een briefje dat zomaar een keer op tafel lag. En de volgende dag lag er weer een briefje: Mam, ik houd nog steeds van je. Kijk, dát zijn dingen waar ik blij mee ben en daar kunnen geen dertig moederdagen tegenop. Zulke dingen koester en bewaar ik en maken me telkens weer blij. Of als zoonlief na zijn werk even omrijdt en bij mij langskomt, voor het huis gaat staan toeteren tot ik zwaai. Een simpele groet, maar ik geniet ervan. Ook dat kleine gebaar heb ik liever dan het duurste moederdagcadeau. Om dus heel eerlijk te zijn: ik vind Moederdag een rare, onprettige instelling en ik doe er niet aan. Verplicht iets kopen voor je moeder. Verplicht ja, want je wordt met de folders en televisiereclames doodgegooid. Ik houd niet van verplicht en op díe dag lief zijn voor je moeder. Ik bel de mijne heel vaak en ik logeer er ook regelmatig. Maar altijd wanneer zij en ik daar zin in hebben. Niet dus op Moederdag. Wat ik ook heel vervelend vind van al die reclame waar je nauwelijks onderuit kunt, dat is dat er vrouwen genoeg zijn die graag moeder hadden willen worden, maar bij wie het niet lukte. Of vrouwen die moeder waren, maar hun kind hebben verloren. En de commercie drukt je dan nog even lekker met de neus op de feiten. Pijnlijk. Kwetsend. Nee, voor mij geen moederdag. Geef mij maar een telefoontje of bezoekje als mijn kinderen daar uit eigen beweging zin in hebben. Niet omdat het van de winkeliers moet. Ik meen dit vanuit de grond van mijn hart, maar als ik nog eerlijker mag zijn... en eigenlijk schaam ik me ervoor... áls het dan Moederdag is en mijn kinderen doen daar (op mijn verzoek) niets aan, is het wel een hele stille dag... Overal moeders die kinderen op bezoek krijgen. Met bloemen, cadeaus, tekeningen. Bij mij komt niemand. Stil... Een mens kan raar in elkaar zitten. Dit mens in elk geval wel. Belachelijk raar, vind ik zelf. Maar dit jaar zal het anders verlopen. Dit jaar wordt een Moederdag om nooit meer te vergeten! En het leuke is, de kinderen weten het zelf nog niet! Al heel lang wilde ik eens een weekend met hen weg. Eindelijk de knoop doorgehakt en een voorstel gedaan. Ze reageerden superenthousiast en dus gaan we. Zíj mochten de datum bepalen die hen het beste uitkomt, omdat zij er vrij voor moeten vragen, ik niet. En welke zondag valt er nu precies in dat weekend dat zij uitgekozen hebben? Juist: Moederdag! En als ik het goed begrepen heb, weten ze dat zelf niet. Maar ík weet het wel en verheug me dit jaar dan ook enorm op Moederdag, want het wordt dus niet zomaar een Moederdag, het wordt een Moederweekend! Dat mijn kinderen met mij op stap willen – een mooier cadeau kan ik als moeder niet krijgen. Mam, ik houd van je, geldt dus nog steeds!
1 mei 2007
|
